çocuk

kocaman alan
ortasında bir çocuk
etrafı hep kum
kumlar
kovası elinde
küreği içinde
güneş en tepede
hava belli sıcak
terler damlar
şıp şıp diye
rüzgar esti şimdi
savurdu kumları
çocuğun gözleri kapalı
durdu şimdi rüzgar
açıldı gözler
hemen etrafı süzdüler
sanki yürüdüler
kumların içinde yüzdüler
ovuşturdu gözlerini
anne geldi
sonra baba
gözler
şimdi yaşlar içindeler
bir de suda yüzdüler
kısa sürdü hayal
anne gitti
baba gitti
geldi bir yeşil başlı dev
hayır dev değil canavar
tek gözlü canavar
içinden küçük yeşil canavarlar çıktı sonra
hızla tuttu çocuğu
sarstı sarstı
bir çöp gibi
canavarın içine attı
içerisi karanlık
loş bir ışık
yalnız olmadığını gösterdi
içerde bir çocuk
iki çocuk
on çocuk
yirmi çocuk
ve binlerce yeşil canavar
içlerinde bin çocuk
milyon çocuk
yittiler gittiler
anneleri gibi
babaları gibi...