28.7.10

yavaş şiir

yavaşladık
neredeyse durduk da denilebilir
ışık burnumuzun deliklerine girdi
ama biz birden yavaşladık
hatta durduk da denilebilir
ışığı burnumuzla içimize çektik
ve kendimizi yeniden karanlığa hapsettik
hızlandık bu kez
karanlıkta hızlıydık
görmüyorduk gerçek şeyleri
gerçek kötü şeyler
ne zaman ışık çıksa yavaşladık
durduk da denilebilir
son kez bakıyormuş gibi acı gerçeklere
ışığı burnumuzla içimize çekip
rahatladık

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder